Riht-wís

According to the Old English Dictionary:

riht-wís

adj. Righteous, just :-- Rihtwís justus, Wrt. Voc. i. 75, 69. Rihtwís justus, rihtwísre justior, ealra rihtwísost justissimus, Ælfc. Gr. 5; Som. 4, 65 : 9, 21; Som. 10, 20. Rihtwís déma, Hy. 6, 7. Se ðe underféhþ rihtwísne on rihtwíses naman, hé onféhþ rihtwíses méde, Mt. Kmbl. 10, 41. Unscyldig ic eom fram ðyses rihtwísan blóde (a sanguine justi hujus), 27, 24. Ðé ic geseah rihtwísne ætforan mé, Gen. 7, 1. Dómas ðíne rihtwíse aequitas judicia tua, Ps. Th. 118, 75, 172. Rihtwíse non errantes, Wrt. Voc. ii. 61, 52. Fíftig rihtwísra manna quinquaginta justi, Gen. 18, 24. Heó is rihtwísre (justior) ðonne ic, 38, 26. Boetius wæs on woruldþeáwum se rihtwísesta, Bt. 1; Fox 2, 4. [O. H. Ger. reht-wís : Icel. rétt-víss.]

Related words: un-rihtwís. riht-wis