Sǽd-cynn

According to the Old English Dictionary:

es;

sǽd-cynn

n. A kind of seed:--Ǽghwilc sǽdcyn omne genus seminarum, Wrt. Voc. i. 55, 30. Sǽdere gebyreþ ðæt hé hæbbe ǽlces sǽdcynnes ǽnne leáp fulne, ðonne hé ǽlc sǽd wel gesáwen hæbbe ofer geáres fyrst, L. R. S. 11; Th. i. 438, 9. sæd-cynn