Swígen[n]

Bosworth & Toller Anglo-Saxon Old English Dictionary - swígen[n]

According to the Old English Dictionary:

e;

swígen[n]
f. Silence, refraining from speech:--Ðam láreówe sylfum deraþ hwílon his swígen, ac heó deraþ symle his underðeóddum, gif him biþ seó heofenlíce lár oftogen, Homl. Th. ii. 532, 4. swigenn
Back