Teóða

According to the Old English Dictionary:

teogeða;

teóða

ord. num. Tenth, (1) marking order:--Seó teóðe (teigða, Lind.) tíd hora decima, Jn. Skt. 1, 39. Ða wæteru wanedon óð ðæne teóðan mónð, and on ðam teóðan mónðe æteówdon ðæra munta cnollas, Gen. 8, 5. Wite cristenra manna gehwilc, ðæt hé his Drihtene his teóðunge, á swá seó sulh ðone teóðan æcer gegá, rihtlíce gelǽste, L. Eth. ix. 7; Th. i. 342, 11. See Seebohm's Village Community, p. 114. Ðý teogeþan dæge mónþes, Bd. 5, 23; S. 646, 15. In regula ða teiða in canone decimo, Mt. Kmbl. p. 3, 17. On ðone teogeþan dǽg ðæs mónðes, Shrn. 102, 22. Teogþan, 84, 1. (2) marking division:--Syle ðone teóðan dǽl ealra ðínra wæsma, Deut. 14, 22. Ðý ilcan geáre gebócude Æþelwulf cyning teóþan dǽl his londes ofer al his ríce Gode tó lofe and him selfum tó écere hǽlo, Chr. 855; Erl. 68, 25: Ex. 29, 40. Ðæs hereteámes ealles teóðan sceat Abraham sealde Godes bisceope, Cd. Th. 128, 5; Gen. 2122. Ðone téþan (teóþan, Bd. M.) dǽl, Bd. 4, 29; S. 608, 18. Ðíne teóðan sceattas ágyf ðú Gode, L. Alf. 38; Th. i. 52, 31. (2 a) used substantively, a tithe:--'Ic ðé wille gesyllan míne teóðan (decimas)' . . . Gif wé úre teóðan gesyllan nyllaþ, ús ða nygon dǽlas biþ ætbrǽdene, and se teóða án ús biþ tó láf[e], L. Ath. i. prm.; Th. i. 196, 20-26, cf. L. Edg. i. 3; Th. i. 264, 1-5. teoða