Þífþ
Bosworth & Toller Anglo-Saxon Old English Dictionary - þífþ
According to the Old English Dictionary:
þiéfþ, þýfþ, þeófþ, þeóft, e;
- þífþ
- f. I. theft, act of thieving :-- Be ánre nihtes (nihte, MS. B.) ðiéfðe (þýfte, MS. B.: þýfðe, MSS. G. H.). Gif hit bið nihteald þiéfð (þýfð, MS. H.) if a day has elapsed since the theft was committed, L. In. 73; Th. i. 148, 10. Móna se syofoða ... þýfð gestrangaþ, Lchdm. iii. 186, 22. Gif hwá stalie on gewitnesse ealles his hírédes, gongen hié ealle on þeówot .x. wintre cniht mæg bión þiéfðe (þýfðe, MSS. B. H.) gewita (cf. wǽron cradolcild geþeówode þurh wælhreówe unlaga for lytelre þýfðe, Wulfst. 158, 15), L. In. 7; Th. i. 106, 18. Betygen þiéfðe (þífðe, MS. H.), 37; Th. i. 124, 22. Be ðýfðe betogenum. Gif hwá þífðe betogen sý, L. Ed. 6; Th. i. 162, 16. Onsacan ðære þiéfðe (þeófðe, MS. B.), L. In. 46; Th. i. 130, 14. Se ðe þýfðe forworht wǽre openlíce, L. Ath. II. what is stolen, theft :-- Tó dý ðæt earm and eádig móte ágan ðæt hý mid rihte gestrýnaþ, and þeóf nyte hwǽr hé þýfðe (þeófte, MS. C.) befæste, þeáh hé hwæt stele, L. Edg. S. 2; Th. i. 274, 3. [O. E. Homl. Laym. A. R. þeofðe: R. Glouc. þufþe: Gen. and Ex. ðefte: Ayenb. þiefþe: Chauc. thefte. O. Frs. thiufthe, thiufte: Icel. þýfð, þýft.] þifþ