Þǽr

According to the Old English Dictionary:

þǽr

I a. (1) add :-- Rufinus wolde habban him self þone anwold þǽr eást, and Stileca wolde sellan his suna þisne hér west, Ors. 6, 37; S. 296, 6. (1 a) used indefinitely :-- Hé getǽhte þá syndrigan stówe hwæt hí þǽr and þǽr timbrian sceoldon, Gr. D. 148, 17. (1 b) marking place in a series :-- Sume úre ðéningbéc onginnað on Aduentum Domini; nis ðeáh þǽr for ðý ðæs geáres ord, Hml. Th. i. 98, 27. II 1. add :-- Ðá þonne þe Godes þances hwylcne cuman underfón, ne wilnigen hig þǽr nánra woruldleána, Ll. Th. ii. 422, 13. (2) add :-- Hé stǽleð fǽhðe in firene, þǽr þe hié écne anwaldan oft forgeáton, Sat. 641. (3) add :-- Þǽr þe þis god ne wǽre, nǽnige þinga úra goda on hyra onsýne gefeóllon, Verc. Först. 100, 5. Eálá þǽr hig hogodon utinam saperent, Cant. M. ad fil. 29. þær