Tó-twǽman

According to the Old English Dictionary:

tó-twǽman

II. add: (1) local, not to allow to remain together :-- Gelície þé on úrum líchaman ꝥ hí ne beón tótwǽmede, ac lǽt hí beón hér ætgædere geléde, Hml. S. 30, 443. (2) not to allow companionship :-- Oda arcebiscop tótwǽmde Eádwí cyning and Ælgyfe, for þǽm þe hí wǽron tó gesybbe, Chr. 958; P. 113, 24. Gif wit þurhwuniað on mægðháde ... þonne cume wit tó his ríce, and wit ne beód tótwǽmede, Hml. S. 4, 45. III a. add :-- Nú ne wandode ic ná mínum sceattum þá hwíle þe eów unfrið on handa stód; nú ic mid Godes fultume ꝥ tótwǽmde mid mínum scattum, Cht. E. 229, 29. to-twæman