Díc

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

es, e,

díc

and indecl.; m. f. [The instances given in Dict. under díc; m. and díc; f. may probably be taken together.] Add: I. an excavation, ditch, pit; fossa, fovea :-- Díc fossa, pyt puteus, Wrt. Voc. i. 84, 57. Ðǽr fyxan díc tó bróce gǽð, C. D. ii. 29, 1. Of ðǽm pytte on ðone díc ... ondlong dices ðéh sió díc forscoten wǽre, iii. 168, 35. On ðá ealdan díc; andlang díce ... andlong díc ... andlang ðǽre miclan díc ... andlang díc, 78, 10-18. Oð Ordstánes díc; ðæt andlang díc; of ðǽre díc ... to ðǽre díc ðǽre se æðeling mearcode, ðæt andlang díc ... to ðǽre lytlan díce ende ... andlang ðǽre ealdan díc ... to ðǽre díce byge, per longum foveam illam) ... on ðá hócedan díc; of þǽre hócedan díc, C. D. B. ii. 260, 35-6. Tó cynninges díc; andlang þǽre díc ad regiam foveam; per longum foveam illam, 386, 23. Hé hit begyrde mid díce magnam fossam duxit, Bd. 1, 5; Sch. 17, 19: Chr. 189; P. 8, 23. On ðá ealdan díc; of ðǽre díc, C. D. iii. 82, 27. On ðone díc ðǽr esne ðone weg fordealf, ii. 28, 33. Be gemǽre swá ðá ealdan díca beligcað, iii. 213, 6. Ðeós wyrt bið cenned on dícon and on hreódbeddon, Lch. i. 98, 13. Hé hét delfan þá eorðan swá ꝥ hors urnon embe ꝥ hús þurh þá dígelan díca, Hml. S. 27, 39. II. an earthwork with a trench :-- Gihaðrigað ðec fióndas ðíne mið díce (dícg, L.) circumdabunt te inimici tui uallo, Lk. R. 19, 43. Hé oferhergade eall hira land betwuh dícum and Wúsan (terras illorum quae inter terrae limitem sancti regis Eadmundi et flumen Usam sitae sunt devastat, Flor. Wigorn. The limes is the Recken or Devil's Dyke. v. Lappenberg, England under the A. S. Kings i. 242), Chr. 905; P. 94, 2. v. mǽr-, mearc-, weall-díc. See also Leo, A. S. Names. pp. 123-6, Midd. Flur. s. v. díc. dic

Verwandte Wörter: 297, 36 -- 298, 13. Andlang díc (