Flýman

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

flýman

p. de; pp. ed To cause to flee, put to flight, rout, banish; fŭgāre :-- Ic sceal flýman feóndsceaðan I shall cause the hostile-spoiler to flee, Exon. 104a; Th. 396, 5; Rä. 15, 19. Hí mec sóna flýmaþ they soon put me to flight, 105a; Th. 398, 12; Rä. 17, 6. Hie God flýmde God routed them, Cd. 97; Th. 127, 24; Gen. 2115. DER. a-flýman, ge-, út-, úta- [-flǽman, -fléman].

Verwandte Wörter: fleón. flyman