Gnagan

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

ic gnage, ðú gnægest, gnægst, gnæhst, he gnægeþ, gnægþ, gnæhþ,

GNAGAN

pl. gnagaþ; p. gnóh, pl. gnógon; pp. gnagen, gnægen To GNAW, bite; rodere :-- Ic gnage rodo, Ælfc. Gr. 28, 4; Som. 31, 24. Ðæt gewrit beó geworpen músen to gnagene illiusmodi litteraturæ membranula suricum morsibus corrodenda, Chart. Th. 318, 29. [Gnagan = ge-nagan: Icel. gnaga, naga: O. H. Ger. nagan, gi-nagan.] DER. be-gnagan, for-. gnagan