Hrægel-þegn

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

-þén, es;

hrægel-þegn

m. An officer of the royal household or of a monastery :-- Ic Leófríc hrægelþén, Cod. Dipl. Kmbl. iii. 351, 16. Ælfríc wæs ðá hrǽlþén, Chart. Th. 170, 10. Hé scolde setten ðǽr prior of Clunni and circeweard and hordere and reilþein, Chr. 1131; Erl. 260, 12. Hræglþegn vestiarius, C. R. Ben. 55, Lye. [See Kemble's Saxons in England, ii. 106.] hrægel-þegn