Hreám

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

hreám

Add: I. cry, clamour:--Hwæt gemǽnð ꝥ word: 'Þára Sodomotiscra hreám (clamor) ástáh úp tó heofenum.' Seó syn bið mid stemne (voce) þonne se gylt bið on dǽde; and seó syn bið mid hreáme (clamore) þonne se man syngað freólíce bútan ǽlcere sceame swylce hé his yfel óþrum mannum bodige, Angl. vii. 46, 446-452: Gen. 18, 20-21. Þá wearð hreám áhafen . . . wæs on eorðan cirm, By. 106. I a. where the voice is raised under the influence of strong emotion (pain, terror, anger, &c.), a cry of pain, &c.:--Mid Dryhten dreám, mid deóflum hreám, Cri. 594. Þæt folc fleáh áfirht for heora hreáme omnis Israel fugit ad clamorem pereuntium, Num. 16, 34: Hml. S. 13, 229. Se sceocca sóna fordwán mid swíðlicum reáme, swá ꝥ ðá munecas micclum áfyrhte wurdon áwrehte, 6, 316. Ic geseah mínes folces geswinc, and heora hreám (clamorem) ic gehýrde, Hml. Th. ii. 192, 5. Heó ongan swá fela stefnum and hreámum (tot vocibus clamoribusque) hlýdan, swá fela swá heó mid áwyrgedum gástum wæs geþreád, Gr. D. 74, 4. II. where the cry (proclaiming, appealing, &c.) consists of articulate words:--On middre nihte wæs mycel hreám geworden (man hrýmde and cwæð clamor factus est, Mt. 25, 6): 'Nú cymð se brýdguma,' Angl. viii. 307, 13. Ic offrode onsægdnesse hreámes l stefne lofes immolaui hostiam uociferationis, Ps. L. 26, 6. Gif wé þurhwuniað on úrum gebedum, þonne mage wé gedón mid úrum hreáme þæt se Hǽlend stent, Hml. Th. i. 156, 26. Þeáh ðe hé mid hreáme ðæs bǽde, ii. 500, 21. Heó mid hreáme clypode: 'Mǽre is se god . . .,' Hml. S. 22, 116. [N. E. D. ream.] hream