Leác

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

lǽc, léc, es;

leác

n. Generally, a garden herb [as in leác-tún, &c.], an alliaceous plant [a leek :-- Ðis léc hoc cepe: ðis leác hoc porrum, Ælfc. Gr. 13; Som. 16, 32, 35. Leác ambila, Wrt. Voc. 284, 24: Wrt. Voc. ii. 8, 49. Láec, Ep. Gl. 2 d, 8. Leáces heáfod cartilago, 17, 40. Ðæt greáta cráuleác; nim ðes leáces heáfda, Lchdm. i. 376, 3. On ðære mycele ðe leáces, Herb. 49; Lchdm. i. 152, 16. Leáces sǽd, Lchdm. i. 104, 26. Gebeát ðæt leác [garlic]. L. M. 2, 32; Lchdm. ii. 234, 21. Leác, 1, 32; Lchdm. ii. 78, 7: iii. 16, 10. Nim forcorfen leác and cnuca hyt, 102, 13. v. bráde-, cráw-, crop-, enne[ynne-], gár-, hot-, hwíte-, por-, secg-leác. [Icel. laukr; m.: O. H. Ger. louch cepa, porrum.] leac-,leac

Verwandte Wörter: compounds],