Reócan

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

reócan

p. reác To reek, send forth smoke or steam :-- Ðonne hé (helleborus albus) tóbrocen byþ, hé rýcþ eal swylce hé smic of him ǽsænde, Lchdm, i. 260, 8. Muntas reócaþ montes fumigant, Ps. Th. 103, 30 : 143, 6. Reác exalabat, Wrt. Voc. ii. 32, 46 : fumarat, 151, 55. Wel on wætere, lǽt reócan on ða eágan ðonne hit hát síe, Lchdm. ii. 18, 24 : 32, 7. Reócan fumare, Germ. 395, 70. Reócende anhelans, 400, 92. Récende fumigans, Mt. Kmbl. Lind. 12, 20. Heó ðæra máðma ne róhte ðe má ðe reócendes meoxes, Homl. Skt. i, 7, 20. Bútan rénscúrum and reócendum deáwe, 18, 57. Ðæs hreóflian líc mid reócendum stence, Homl. Th. i. 336, 33. Æt hreócendum heorðe, Wulfst. 170, 21. Reócendne (reccendne, MS.) weg, Cd. Th. 177, 19; Gen. 2932. Reócende hrǽw, Judth. Thw. 26, 7; Jud. 314. Hreócendum fumigabundis, Hpt. Gl. 516, 29. [O. H. Ger. riuhhan fumigare : Icel. rjúka.]

Verwandte Wörter: récan. reocan