Ríclíce

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

ríclíce

adv. I. powerfully, with power, as one possessing power :-- Gé budon swíðe ríclíce and swíðe ágendlíce vos cum austeritate imperabatis eis et cum potentia, Past. 19, 2; Swt. 145, 5. On ðám dagum ríxode Æþelbyrht on Cantwarebyrig ríclíce, and his ríce wæs ástreht fram ðære micclan eá Humbre óð súðsǽ, Homl. Th. ii. 128, 18. Ríclíce l stranglíce l ríclícost potentissime, Ps. Lamb. 44, 4. II. splendidly, sumptuously :-- Sum welig man dæghwamlíce ríclíce (splendide) gewistfullude, Lk. Skt. 16, 19. [O. H. Ger. ríhlího splendide, festive, mirifice: Icel. ríkuliga magnificently; strictly (of observance).] riclice