Slím

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

es;

slím

m. n. Slime, mud, mire :-- Slím limus, Wrt. Voc. ii. 54, 14: borbus, cena, 26, 53. Áfæstnod ic eom on líme (slíme ? cf. Ps. 68, 3: I am festened in slime depenesse) grundes infixus sum in limo pro-fundi, Ps. Spl. 68, 2. . [M. H. Ger. slím; m. : Ger. schleim : Du. slijm : Icel. slím; n.] slim