Spátl

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

es;

spátl

n. Spittle, saliva:--Spátl sputum, Wrt. Voc. ii. 70, 21. Hé worhte fenn of his spátle he made clay of the spotle (Wick), Jn. Skt. 9, 6. Ðín spátl spíw on, Lchdm. ii. 322, 7: 24, 8: 36, 17. Se ná ne forbeág mid his nebbe ðara triówleásena monna spátl, Past. 36; Swt. 261, 9: Exon. Th. 88, 7; Cri. 1436. Spádl, Elen. Kmbl. 600; El. 300. Spáðl, Mt. Kmbl. Rush. 27, 30. Ða spǽtlu áþwógon úre sweartan gyltas, Homl. Th. ii. 248, 26. Spátlum salivis, Germ. 396, 283. Ðæne ðe hý heora spátlum on spiwon, Wulfst. 183, 21. Spátlu sputa, Hymn. Surt. 80, 1. [Heo bispeteð hire mid hire blake spotle, A. R. 288, 10. Spotle sputum, screa, saliva, Prompt. Par

Verwandte Wörter: 469, col. 2.] spatl