Stæf-gefég

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

es;

stæf-gefég

n. I. a combination of letters (a) that forms a syllable :-- Syllaba is stæfgefég on ánre orðunge geendod. A domo fram húse; hér is se a for ánum stæfgefége; ab homine; hér is se ab án stæfgefég. Hwílon byþ ðæt stæfgefég on ánum stæfe, hwílon on twám, etc., Ælfc. Gr. 3; Zup. 7, 4-11. Wé tódǽlaþ ... ða ðǽlas tó stæfgefégum and syððan ða stæfgefégu tó stafum, 2; Zup. 5, 1-2. (b) that forms a diphthong :-- Dyptongus is twýfeald swég oððe twýfeald stæfgefég, 4; Zup. 7, 13. Diptongon, ðæt ys twýfeald stæfgefég, Anglia viii. 326, 4, II. a forming of letters in writing :-- Stæfgefég literaturam, Ps. Spl. 70, 17. stæf-gefeg