Stefn
Bosworth & Toller Anglo-Sächsisches Altenglisches Wörterbuch - stefn
Nach dem Altenglischen Wörterbuch:
stæfn, stemn, e;
- stefn
- f. I. a voice, sound uttered by the mouth (lit. or fig.) :-- Stemn is geslagen lyft gefrédendlíc on hlyste ... Ǽlc stemn byþ geworden of ðæs múðes clypunge and of ðære lyfte cnyssunge; se múð drífþ út ða clypungee, and seó lyft byþ geslagen mid ðære clypunge and gewyrð tó stemne. Ǽlc stemn is oððe andgytfullíc oððe gemenged; andgytfullíc stemn is, ðe mid andgyte biþ geclypod...; gemenged stemn is, ðe biþ bútan andgyte, swylc swá is hrýðera gehlów and horsa hnǽgung, hunda gebeorc, treówa brastlung et cetera, Ælfc. Gr. 1; Zup. 4, 5-16. Stebn vox, Wrt. Voc. ii. 124, 18. Stefn of heofenum ðus cwæð, Mt. Kmbl. 3, 17: Mk. Skt. 1, 11. Seó árleáse helwarena stefn wæs gehýred and heora gnornung, Blickl. Homl. 87, 3. Seó stemn ðære heortan biþ gedréfed, 19, 9. Seó stemn ys Iacobes stefn, Gen. 27, 22. Seó stefen heom andswarode, Nicod. 24; Thw. 13, 5. Swá him seó stefen beád, Gl. Prud. 1 a. Sió býman stefen, Exon. Th. 65, 29; Cri. 1062. Heó clypode micelre stefne, Lk. Skt. 1, 42. Hé cúþre stæfne wæs tó mé sprecende, Bd. 4, 25; S. 600, 43. Gif ðú sanges stæfne gehýrdest, 4, 3; S. 568, 30. Hig gecnáwaþ his stefne, Jn. Skt. 10, 4. Hig mycelre stefne bǽdon ðæt hé wǽre áhangen; and hyra stefna swíðredon, Lk. Skt. 23, 23. Stæfna, Ps. Spl. 18, 3. Láðe cyrmdon fǽgum stæfnum, Cd. Th. 207, 5; Exod. 462. II. as a grammatical term, form to mark relation :-- Se forma hád and se óðer hád habbaþ ǽnlípige stemna, forðan ðe hí beóþ ǽfre ætgædere and him betwýnan sprecaþ. Ðonne ic cweþe ego ic, and ðú cwest tó mé tu ðú, ðonne beó wyt ætgædere and for ðí ne behófaþ náðor ðissera pronomina ná má stemna búton twegra. Se ðridda hád hæfþ syx clypunga, forðan ðe hé ys hwílon mid, hwílon on óðre stówe, Ælfc. Gr. 15; Zup. 93, 2-8. [Chauc. steven: the word is used by Gawin Douglas. Goth. stibna: O. Sax. stemna: O. Frs. stemme: O. H. Ger. stimna, stimma, stemna, stemma.]