Teónd

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

es;

teónd

m. An accuser:--Gif wíteþeów mon betýnþ . . . ðonne áh se teónd áne swingellan æt him, L. In. 48; Th. i. 132, 9. Eode se man sylf tó ðe man tuge, and hæbbe se teónd (se ðe týhþ, MS. B.) cyre, swá wæterordál swá ýsenordál, L. Ath. i

Verwandte Wörter: 6; Th. i. 224, 15. Tiónd, L. Eth. iii. 6; Th. i. 296, 3. Gylde man ðam teónde his ceápgyld, L. Edg. ii. 7; Th. i. 268, 19: L. Eth. i. 1; Th. i. 280, 20: 282, 3. teond