Tíma. i a

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

tíma. I a

add :-- Gýfernyss déd ꝥ man yt ǽr tíman, Hml. S. 16, 269. Hét hé him beran bere tó sǽde, and ofer ǽlcne tíman ðá eorðan seów (allatum hordeum ultra omne tempus serendi terrae commendavit, Vit. Cuth. 19), Hml. Th. ii. 144, 12. II. add :-- Sume gedwolmenn cwǽdon ꝥ ... wǽre sum tíma ǽr þan þe Críst ácenned wǽre, Hml. S. 1, 7. II a. add :-- Tó þám forewearde ðæt Eádsige hit hæbbe his lífes tíman, C.D. vi. 190, 15. II b. add :-- Þrý mónðas wyrcað þryfeald(e) gewrixlunge þǽra feówer tíman, Angl. viii. 319, 5.

Verwandte Wörter: dæg-, hæring-, hálsung-, mǽl-, úhtan-, undern-tíma. tima,-tima