Á-mirran
Diccionario Anglo-Sajón de Inglés Antiguo de Bosworth & Toller - á-mirran
Según el Diccionario de Inglés Antiguo:
- á-mirran
- Add to á-myrran: I. to lead astray, misguide, (1) in a physical sense:--Se yrðlincg ámyrð his furuh (will not make a straight furrow) gif hé lócað tó lange underbæc, Hml. S. 16, 180. (2) in a moral sense:--Irre oft ámirreð monnes mód, ðæt hé ne mæg ðæt riht tócnáwan, Proquisquis cupit nullis devis falli, Bt. 35, 1; F. 154, 21. II. to hinder, prevent right course or action, (1) of persons:--Wyrð ðæt mód ámierred from ðǽre incundan hreówe mens ab intentione poenitentiae suspenditur, Past. 415, 36. (2) of acts:--Hé ongan mid hlúdum stefnum tóslítan and ámyrran (interrumpere) þára bróðra sangas, Gr. D. 324, 23. III. to injure, mar:--Gif oxa wiel oððe wylne ámyrð si servum ancillamque invaserit, Ex. 21, 32. Mé hæfde þiós unrótnes ámerredne ꝥ ic hit hæfde mid ealle forgiten ob injuriae dolorem nuper oblita, Bt. 36, 1; F. 172, 3. IV. to waste, use to no purpose:--Ic nát hú nyt ic þá hwíle beó þe ic þás word sprece, bútan ðæt ic mín geswinc ámirre, Ors. 4, 13; S. 212, 27. On ðǽre gǽlinge þe hé þá hwíle ámirð (-mierreð, v. l.), Past. 38, 1. V. to destroy, lay waste:--Ðú ofslihst ús and ámyrst, Hml. S. 25, 131. Gif hwilc wíf hyre cild ámyrð (perdiderit) innan hire, Ll. Th. ii. 182, 24. Hí ǽhta forspillað and eard ámirrað, Wlfst. 133, 11. Se deófol ealle his (Job's) ǽhta ámyrde, Hml. Th. i. 472, 29. Wíngearðas hí fordydon and burga forbærndon and swíðe þet land ámyrdon, Chr. 1073; P. 209, 9. Ne ámyr þú sáwle míne ne perdas animam meam, Ps. L. 25, 9: Hml. S. 35, 148. Ꝥ folc tó ámierrenne ad populandos agros, Ors. 3, 10; S. 138, 8. Him wæs láð tó ámyrrene his ágenne folgað, Chr. 1048; P. 173, 13. VI. to lose:--Hwílon befeóll án síðe of ðám snǽde intó ánum seáðe. Benedictus wolde gefréfrian ðone wyrhtan ðe þæt tól ámyrde (cf. forlorenum þám írene ferro perdito, Gr. D. 114, 2: both passages describe the same incident), Hml. Th. ii. 162, 12. [O. Sax. á-merrian.] a-mirran