A-scúnian
Diccionario Anglo-Sajón de Inglés Antiguo de Bosworth & Toller - a-scúnian
Según el Diccionario de Inglés Antiguo:
- a-scúnian
- l. á-scunian, and add: I. to abhor, detest:--Eal lufian ꝥ hé lufað, and eal áscunian ꝥ hé áscunað, Ll. Th. i. 178, 5. 'Þú gesáwe gehwǽde mot on þínes bróðor eáge' . . . þæt is on andgite: þú ásceonudest þá lǽstan gyltas on þíne gingran, R. Ben. 12, 5. Ǽlc þǽra þinga bétan þe hí ealle áscunedon, Chr. 1014; P. 145, 7. Wé ásittað ꝥ þá bóceras áscunion ꝥ wé ymbe heora dígolnyssa þus rúmlíce sprecað, Angl. viii. 332, 34. Hwæt hí lufian sceolon and hwæt hí sceolon hatian and ásceonian, Wlfst. 303, 24. On áscunigendre synne in detestabili flagitio, Scint. 137, 7. I a. to express hate or scorn of:--Hí ásceonodon l hyspton (exprobraverunt) sáwle míne, Ps. L. 34, 70. II. to reject because of hate or scorn:--Hé ásceonaþ l áwyrpð (reprobat) smeáunga folca, Ps. L. 32, 10. Beón áscunod and fram áworpen, Hml. S. 23 b, 438 note. Áscunad excusso (cf. excussam, expulsam, 21), Wrt. Voc. ii. 146, 12.