Árian

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

árian

Add: I. to honour, (1) with dat.:--Ára þínum fæder (árig ðone fæder, L., áre fæder ðín honora patrem, R. Mt. 19, 19), Ll. Th. i. 44, 15. (2) with acc., Bt. 41, 2; F. 246, 19 (in Dict.). II. to shew mercy, kindness, with dat. inst. (1) to do kindness:--Ára mé and genere mé of deáþes bendum, Bl. H. 89, 22. Ic þé bidde þæt þú mé árige ut eripias me, Ps. Th. 39, 15. Ne yld þæt þú mé árie, 21. Drihten him þone þearfan geheóld, ꝥ hé him miltsian sceolde, ðá þára óðerra manna him nán árian ne wolde, Bl. H. 215, 2. Gif wé beóð on hwylcum earfoþum . . . gif hé ús árian and miltsian wile, 51, 30. (2) to refrain from unkindness, to spare:--Ne árað non parcet, Kent. Gl. 173. Sé ðe áreð qui parcit, 468. Þá ofslihð se deófol ðe him wiðstandað . . . þá ðe his leásungum gelýfað, þám hé árað, Hml. Th. i. 6, 5. Ðú ðínum bearne ne árodest, ii. 62, 8. Ꝥ hé ne furþum wíflice (-um, ) háde árede ut ne sexui quidem muliebri parceret, Bd. 2, 20; Sch. 185, 11. Ára nú and má wæter of þínum múþe þú ne send, Bl. H. 247, 7. Þú nelt árian þǽre stówe non parces loco illi, Gen. 18, 24. Miltsian and árian mannum, Hml. Th. i. 68, 25. [O. Sax. 0. H. Ger. érón.] arian

Palabras relacionadas: l.