Be-hófian

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

be-hófian

Dele: 'DER. a-behófian,' and add: I. absolute:--Ic swíðor ceorude þonne mín sáwul behófode, Angl. xi. 113, 40. Swá geornlíce ús gebiddan swá wé behófedon. Hml. Th. i. 156, 14. II. with gen.:--Ic myltse behófige, Hml. S. 3, 558. Gé mín behófiað, 376. Gehwæt þæs þe þá þrié geférscipas behófiaþ (-igen, ), Bt. 17; F. 60, 5. Hé metes behófode, Hml. Th. i. 178, 10. Þá þe þæs behófodon,Hml. S. 30, 10. Ðá ðe gémnisse bihófadun qui cura indigebant, Lk. R. 9, II. Behófdan, Chr. 1006; P. 136, 23. III. impersonal:--Ðá ðe behófað l gehríseð (oporteat) tó cuoeðanne, Lk. L. 12, 12. Be-hófað expedit, Jn. L. 16, 7: 18, 14. Behófes, Mt. L. 5, 30. Iúh behófes indigetis, 6, 32. Mid máran unrǽde þone him á behófode, Chr. 1093; Erl. 229, 3. [O. Frs. bi-hóvia.] be-hofian

Palabras relacionadas: l.