Bin

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

binn, e;

BIN

f. A manger, crib, BIN, hutch; præsepe, præsepium :-- Binn præsepe, Ælfc. Gr. 9, 2; Som. 8, 27. Heó hine on binne aléde reclinavit eum in præsepio, Lk. Bos. 2, 7, 12, 16: Exon. 18 b; Th. 45, 25; Cri. 724. On heora assena binne in the manger of their asses, Homl. Th. i. 30, 13, 31. [Chauc. binn: Dut. ben, f: Ger. benne, binne, f.] binn,bin