Ceafl
Diccionario Anglo-Sajón de Inglés Antiguo de Bosworth & Toller - ceafl
Según el Diccionario de Inglés Antiguo:
- ceafl
- Add :-- Þý fǽcnan ceafle strophoso rictu (carpere), Wrt. Voc. ii. 89, 66. Háwa hwæþer his ceaflas sín tóswollene, Lch. iii. 140, 8. Ceafla faucium, An. Ox. 3575. Grǽdigum ceaflum (faucibus), 838. Mid deórenum ceaflum ferinis rictibus, 3342: 1478. Ceaflum (ceaclum, Hpt. Gl. 454, 65) faucibus, i. labris, 2048: rostris, Wrt. Voc. ii. 88, 79. Ðá león mid grǽdigum ceaflum hí tótǽron, Hml. Th. i. 572, 18. Hí clumiað mid ceaflum þǽr hí sceoldan clypian, Ll. Th. ii. 308, 20. Ceaflan (l. -as) mandibalas, An. Ox. 5015. Ceaflas rictus, 5017. Ic úp áhóf míne nyþeran cæflas l mínre undertungan exaltavi sub lingua mea, Ps. L. 65, 17. ceafl