Hús

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

es;

HÚS

n. A HOUSE, a family :-- Hic lar þis fýr on ánfealdum getele, and hit getácnaþ hús on mænigfealdum getele, hi lares ðás hús; ðanon is gecweden lardum spic, forðan hit on húsum hangaþ lange, Ælfc. Gr. 9; Som. 9, 48. Baðiendra manna hús ðǽr hí hí unscrédaþ inne apodyterium, i. e. domus qua vestimenta balneantium ponuntur, Ælfc. Gl. 55 : Som. 67, 9; Wrt. Voc. 37, 6. Lytle hús of bredan tabernæ vel gurgustia, Wrt. Voc. 37, 8. Byþ gelíc ðam wísan were se hys hús ofer stán getimbrode assimilabitur viro sapienti qui ædificavit domum suam supra petram, Mt. Kmbl. 7, 24. Gewát neósian heán húses went and visited the lofty house, Beo. Th. 233; B. 116. Maria húse gesætt Maria domi sedebat, Jn. Skt. Lind, 11, 20. Lét fleógan hrefn of húse út [out of the ark], Cd. 71; Th. 87, 2; Gen. 1442. Se wilda fugel ofer heánne beám hús getimbreþ, Exon. 58 b; Th. 211, 24; Ph. 202. Ðæt fǽge hús the corpse, Elen. Kmbl. 1759; EI. 881. Israhéla hús domus Israel, Ps. Th. 113, 18, 1, 19 : 134, 21. Nis nán wítega búton wurþscipe búton on his éðele and on his mægþe and on his húse non est propheta sine honore nisi in patria sua et in cognatione sua et in domo sua, Mk. Skt. 6, 4. [Goth. O. Sax. O. Frs. Icel. O. H. Ger. hús : Ger. haus.] DER. ambiht-, bán-, bed-, dóm-, eorþ-, feld-, feoh-, feorh-, friþ-, gæst-, geofon-, gift-, græf-, helle-, mán-, mere-, morðor-, nicor-, sáwel-, wíg-, wíte-hús. hus