Mennisc

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

mennisc

n. Add: I. mankind, men in general :-- Bið unstrengre ménnisc ðurh máran týddernysse, Hml. Th. ii. 370, 17. Eal mennisc wæs synfull, 472, 2. Nelle ic þis mennisc gehealdan tó þám écum wítum, for þám þe hí synd týddre fragilis est in hominibus conditio, non ad aeternos servabo cruciatus, Angl. vii. 48, 467. II. a race, people :-- Hé áxode hwæt ꝥ mennisc wǽre on þám muntum wunigende quis sit populus iste qui montana obsidet, Hml. A. 104, 80. Of Japhet cóm þæt norðerne mennisc, Ælfc. T. Grn. 4, 37. Hé lǽrde manepa þæs Engliscan mennisces, Angl. vii. 2, 4. Þá fúlan forligeras þæs fracodostan mennisces Sodomitiscra ðeóda, Hml. S. 13, 191: Ælfc. T. Grn. 4, 16. III. a number of people, men, people :-- Micel mennisc lúdéiscre mǽgðe on Críst gelýfde. Hml. Th. ii. 420, 31. IV. the human, human nature, humanity :-- Mon mæg gesión ꝥ hí gió men wǽron, ac hí habbaþ þæs mennisces þone betstan dǽl forloren fuisse homines adhuc ipsa humani corporis reliqua species ostentat; quare versi in malitiam humanam quoque amisere naturam, Bt. 37, 3 ; F. 192, 3. mennisc