Mennisc-ness

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

e:

mennisc-ness

f. I. humanity, human nature (generally in reference to Christ), incarnation :-- Crist becom on hire innoþ and þurh hí on menniscnysse wearþ ácenned (was born a man), Homl. Th. i. 194, 8. Ne wearþ se Fæder mid menniscnysse befangen, 284, 23. Wé wurþiaþ úres Hǽlendes ácennednysse æfter ðære menuiscnysse. Hé wæs ácenned mid líchaman and mid sáwle, se ðe wæs æfre mid ðam Fæder wunigende on ðære godcundnysse, ii. 4, 20. Úre Hǽlend Crist underféng menniscnysse, 600, 6. From Drihtnes menniscnysse ab incarnatione Domini, Bd. 1, 5; S. 476, 5. Æfter ðære drihtenlícan menniscnysse, 1, 6; S. 476, 16. II. humaneness, humane behaviour :-- Hí syndon fremfulle (benigni) menn, and gyf hwylc mann tó him cymeþ ðonne gyfaþ hí him wíf ǽr hí hine on weg lǽtan. Se Macedonisca Alexander ðá ðá hé him tó com ðá wæs hé wundriende hyra menniscnysse (miratus est eorum humanitatem), Nar. 38, 25. [O. H. Ger. mannisc-nissa; and cf. mennisg-heit humanitas, incarnatio.] mennisc-ness