1 sceáp-hirde
m. A shepherd :--Abel wæs sceáphyrde fuit Abel pastor ovium, Gen. 4, 2. Hwílum wearð geworden sceáphyrde tó cynge, L. Eth. vii. 22 ; Th. i. 334, 10. Scéphyrde oppilius, Wrt. Voc. ii. 65, 10. Scýphyred (-hyrde ? cf. gáta hierde titurus, 288, 21) titirus. Wrt. Voc. i. 18, 57. Swá swá sceáphyrde tósceát sceáp fram gátum, Wulfst. 288, 2. Scéphyrdas opiliones, Coll. Monast. Th. 19, 3. Godes engel ætíwde sceáphirdon, Shrn. 29, 31. Be sceáphyrdan. Sceáphyrdes niht is ..., L. R. S. 14 ; Th. i. 438, 21. sceap-hirde