1 scirdan
p. de To hurt, injure :-- Hwilcan geþance mæg ǽnig man geþencan on his móde, ðæt hé tó sacerdan heáfod áhylde, . . . and hí hrædlíce siððan scyrde oððe scynde mid worde oððe weorce, L. , Eth. vii. 27 ; Th. i. 334, 35. Da ðe godcunde láre and woruldcunde rihtlage wyrdan and scyrdan on ǽnige wísan. Wulfst. 168, 9. [Icel. skerða to diminish: O. H. Ger. giscartit uuerd dolet.] adj. scirdan