Seofon

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

, syfon ;

seofon

when used without a following noun it is declined, nom. , acc. seofone; g. seofona; d. seofonum. Seven, (1) as adjective :-- Mid ús wǽron seofun (-on, MS. A.) gebróðru, Mt. Kmbl. 22, 25. Ða seofon gódan geár, Gen. 41, 53. His heres wæs seofon hund þusenda. Ors. 2, 5 ; Swt. 78, 10. Seofon nihta fyrst, Elen. Kmbl. 1385; El. 694. On ðám seofon wæstmbǽron geárum, Gen. 41, 47. Hé ábád óðre seofon dagas, 8, 10. Hé him tó genymþ seofun (-en, MS. A.: seofona, Lind.: siofun, Rush.) óðre gástas, Mt. Kmbl. 12, 45. (2) without a following noun :-- Ðá nam se þridda hig, and swá ealle seofone (-ene, MS. A.: seofono, Lind.: ða siofune, Rush.), Lk. Skt. 20, 31. Ealle seofon (-en, MS. A.: -an, MS. B.: ða seofona, Lind.: ða siofune, Rush.) hí hæfdon, Mk. Skt. 12, 22. Hwylces ðara seofona biþ ðæt wíf, 12, 23. Hwylces ðæra sufona (seofena, MS. A.: of ðæm seofonum, Lind.: ðara siofuna, Rush.), Mt. Kmbl. 22, 28. Ðá com seofona sum, Andr. Kmbl. 2623 ; An. 1313. Mid feáwum bróðrum, ðæt is seofonum oððe eahtum, Bd. 4, 3; S. 567,4. Ðú seofone genim tudra gehwilces, Cd. Th. 80, 27; Gen. 1335. Geseh hé hyrdas standan seofone ætsomne. Andr. Kmbl. 1987; An. 996. Syfone, Beo. Th. 6235 ; 8. 3122. [Goth. sibun: O. Sax. sibun: O. Frs. saven, sigun : O. H. Ger. sibun : Icel. sjau.] seofon