Sige-dryhten

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

es ;

sige-dryhten

m. A victorious lord, (1) as a complimentary epithet of an earthly chief :-- Sigedrihten mín, aldor Eást-Dena, Beo. Th. 788 ; B. 391. Sigedryhten mín (the departed Guthlac), Exon. Th. 184, 24 ; Gú. 1349. Wit for uncrum sigedryhtne song áhófan, 324, 33 ; Víd. 104. (2) as an epithet of the Deity :--Þeoda Waldend, sigedryhten mín, Andr. Kmbl. 2905 ; An. 1455 : Exon. Th. 176, 19 ; Gú. 1212 : Ps. C. 50, 119. Þeoden engla, sóð sigedrihten, Hy. 6, 34. Ðú eart selfa sigedrihten God, Met. 20, 260. Ðonc secgan sigedryhtne, ðæs ðe hé hine sylfne ús sendan wolde, Exon. Th. 9, 1 ; Cri. 128 : Andr. Kmbl. 1753 ; An. 879. Sigedrihten, mihtigne God, Cd. Th. 33, 21 ; Gen. 523 : 48, 20 ; Gen. 778. [O. Sax. sigi-drohtin (applied to the Deity).] sige-dryhten