1 spild
m. Destruction, ruin :-- Spildes internicionis, Wrt. Voc. ii. 76, 65. Spilde geblonden. Exon. Th. 405, 27; Rä. 24, 8. Ic hí ne sparige, ac on spild giefe, 247, 28; Jul. 85. Spilth pessum, Wrt. Voc. ii. 116, 75. Ðætte hié ðone spild ðæs hryres him ondrǽden ut praecipitem ruinam metuant, Past. 52, 5 ; Swt. 407, 20. Ðæt mód. . . ongit hine selfne on swelcne spild forlǽd mens . . . sese in praecipitium pervenisse deprehendit, 58, 2; Swt. 441, 27. Ðurh deófles spild through the ruin caused by the devil, Elen. Kmbl. 2235; El. 1119. [Cf. O. H. Ger. spildi; f. desperatio, effusio.]