Stæl-tihtle

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

an;

stæl-tihtle

f. A charge of theft :-- Be stæltyhtlan (staltihtlan, MS. B.). Ðonne mon monnan betýhþ ðæt hé ceáp forstele, L. In. 46; Th. i. 130, 11: L. O. D. 4; Th. i. 354, 14. Gif hwá þurh stæltihtlan freót forwyrce, L. Ed. 9; Th. i. 164, 10. stæl-tihtle