Stede-fæst

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

stede-fæst

adj. Steadfast, constant, holding one's ground :-- Wíslíc wærscipe and steðefæst (styde-, MS. G.) módstaðol biþ witena gehwilcum weorðlícre micle, ðonne hé his wísan for ǽnigum þingum fágige tó swiðe, L. I. P. 10; Th. ii. 318, 38. Stódon stædefæste they stood unyielding, Byrht. Th. 135, 33; By. 127. Ne þurfon mé stedefæste hæleð wordum ætwítan, 139, 5; By. 249. [Icel. stað-fastr.] stede-fæst