Stíþ-líc

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

stíþ-líc

adj. I. firm, strong :--Stíðlíc stántorr (the tower of Babel), Cd. Th. 102, 14 ; Gen. 1700. II. of immaterial things, weather, conflict, discipline, penance, hard, severe :--Stíðlíc hreóhnys a severe storm, Homl. Th. ii. 18, 5. Wæs ðæra deófla gefeoht swíðe stíðlíc ongeán ða sáwle, 340, 30. Mót tó bóte stiðlíc dǽdbót, L. Pen. 3 ; Th. ii. 278, 8. Hí begunnon tó sleánne ǽlc heora óðerne mid stíð-lícum gefeohte, Jud. 7, 22. Swá swá hé strengest beón mihte ongeán ða stíðlícan scúras, Boutr. Scrd. 21, 6. III. of speech, hard,harsh, severe :--Ne sceal nán mon geþrístlǽcan ðæt hé áht stíþlíces spræce ongeán his abbod, R. Ben. 16, 2. Sió æcs wient of ðæm hielfe ðonne of ðaere ðreátunga gáþ tó stíðlíco word ferrum de manubrio prosilit, cum de correptione sermo durior excedit, Past. 21, 7 ; Swt. 167, 10. Sege ús for hwí ðú ús ðus stíþlíce word tó sprece, H. R. 7, 35. IV. of persons, stern, hard, fierce :--Ðá Ælfréd ðæt ofáxode, ðæt se here swá stíðlíc wæs, Shrn. 16, 8. stiþ-lic