Þengel

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

es;

þengel

m. A prince :-- Segncyning, manna þengel, Cd. Th. 188, 24; Exod. 173. Hringa þengel (Beowulf), Beo. Th. 3018; B. 1507. [Icel. þengill a prince (only in poetry).] Cf. fengel, strengel. þengel