1 tó-geótan
p. -geát, pl. -gulon; pp. -goten. I. to diffuse, spread :-- Tógiót diffundet (verena), Kent. Gl. 914. Ðonne wé swíðe wíde út tógeótaþ ða láre quando exterius late praedicationem fundimus, Past. 48 ; Swt. 375, 10. Ǽr ðon sió yfele wǽte, se de on wintra gesomnad biþ, hié tógeóte geond óþera lima, Lchdm. ii. 228, 9. Tógoten is geofu in weolerum ðínum diffitsa est gratia in tabus tuis. Ps. Surt. 44, 3. Mid ða Cristes cyricean, seó geond ealne middangeard tógoten is, Bd. 2, 4 ; S. 505, 26. II. to pour away, to exhaust: -- Ádrugod and tógoten dried up and exhausted (said of an ointment), Lchdm. ii. 28, 7.