1 un-wáclíce
adv. I. not weakly, resolutely, without faltering :-- Ðæt hí æt þearfe þolian sceoldon, unwáclíce wǽpna neótan, Byrht. Th. 140, 54; By. 308. Ic beó gearo sóna unwáclíce willan ðínes, Exon. Th. 245, 25; Jul. 50. II. not meanly, nobly, splendidly :-- His aferan eád bryttedon unwáclíce, Cd. Th. 258, 12; Dan. 674. un-waclice