Út-lah

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

út-lah

adj. Out-lawed; substantively, an outlaw. I. of a person in respect to his own country :-- Gif hé man tó deáðe gefylle, beó hé útlah, L. E. G. 6; Th. i. 170, l0: L. Edg. H. 3; Th. i. 258, 19: L. Eth. i. 1; Th. i. 282, 15: L. C. S. 49; Th. i. 404, 11: Chr. 1048; Erl. 180, 3. Sý hé útlah (-laga, MS. B.), L. C. S. 45; Th. i. 400, 18. Se ðe útlages weorc gewyrce (cf. Icel. göra útlaga verk), 13; Th. i. 382, 18. Gif hwá ámánsodne oþþe útlahne (ámánsumodne oþþe útlagene, MS. B.) hæbbe and healde, 67; Th. i. 410, 18. Se cyng cwæð hine útlage and ealle his suna, Chr. 1052; Erl. 181, 10. I a. where it is stated with respect to whom one is an outlaw :-- Beó he útlah wið God and ámánsumod fram eallum Cristendóme, Chart. Erl. 231, 15: Wulfst. 271, 24. Sý hé útlah (-laga, MS. B.) wið God and wið men, L. C. S. 39; Th. i. 398. 25. Beó se þeóf útlah wið eall folc, L. Eth. i. 1; Th. i. 282, 9: L. C. S. 30; Th. i. 394, 24. II. of a person in respect to a country not his own :-- Hí ǽfre ǽlcne Deniscne cyng útlah of Englalande gecwǽdon, Chr. 1014; Erl. 150, 33. Ǽlc ðara landa ðe ǽnigne friðige ðæra ðe Ænglaland hergie beó hit útlah wið ús and wið ealne here, L. Eth. ii. 1; Th. i. 284, 18. Gif heora menn sleán úre ǽhta, ðonne beód hý útlage ge wið hý ge wið ús, ii. 7; Th. i. 288, 10. III. calling for outlawry :-- Gif se Englisca beclypaþ Frenciscne mid útlagan þingan si Anglicus appellet Francigenam de utlagaria, W. ii. 3: Th. i. 489, 22. [Icel. út-lagr, út-laga.] ut-lah