Án-rǽd

Selon le Dictionnaire Anglo-Saxon :

.

án-rǽd

Add: , -rǽde. I. of one (and the same) counsel, agreed, in agreement, in harmony, (1) of persons :--Þurcil and hé wǽran ánrǽde, Chr. 1023; P. 157, 30. Ealle hi wǽron ánrǽde æt eallum þám ðingum. Ll. Th. ii. 336, 11. (2) of things :--ꝥ man menn blód ne lǽte ǽr þám þe se móna and seó sǽ beón ánrǽde, Lch. iii. 154, 2. II. of one (unvarying) counsel, steadfast, constant, resolute :-- Gestæþþig, ánrǽde constans, stabilis, Wrt. Voc. ii. 133, 69. (1) of persons :-- Áfandað God ðæs mannes mód, hwæðer hé ánrǽde sý, Hml. Th. i. 268, 16. Beó ðú ánrǽde and unforht, ii. 480, 3 : Guth. 96, 1: Hml. S. 36, 292. Tó þám ánrǽde þæt hé ne áwácað, Wlfst. 97, 6. Wæs ꝥ cild snotor and ánrǽde, Shrn. 127, 12: R. Ben. 108, 21. Ánréd constans, Kent. Gl. 1153. Hé hine hét þæt hé ne tweóde, ac þæt hé wǽre ánrǽd, Guth. 30, 7. Eádgár se æþela and se ánrǽda cyning. Jud. p. 163,11. Rihtwísnysse mid ánrǽdum móde symle healdan, Hml. Th. ii. 228, 19: Hml. S. 1, 166. Beóð ánrǽde and habbað sum eornost, Hml. A. 48, 582: Shrn. 59, 26. Hí wǽron swá ánrǽde on geleáfan þæt tintrega hí ne mihte fram Gode gebígan, Hml. Th. ii. 540, 21. Þone ánrǽdestan (constantissimum) andettere, Gr. D. 238, 22. Mid ðám ánrǽdystum mannum þe him mid fuhton, Hml. S. 25, 668. (2) of things :-- Swá ánrǽde seó wyrt ys ꝥ heó þý ylcan dæge þá stánas forbrycð, Lch. i. 212, 14. Habban ánrǽde geðanc and ánrǽdne geleáfan, Wlfst. 32, 17. [O. H. Ger. ein-ráti': Icel. ein-ráðr.] an-ræd