1 feorrian
p. ode; pp. od To go far away, depart:--Fearras discedit, Lk. L. R. 9, 39. Hiá fearrageð l fléað recedunt, 8, 13. Feorriað hí and fleóð longe fugiunt, Nar. 35, 32: 36, 22. Ic feorude fleógende elongavi fugiens, Ps. Spl. C. 54, 7. Ic feorrode symle fleónde I fled always farther and farther away, Hml. S. 23 b, 510. Feorrade (fearrade, L.) from hire ðe engel discessit ab illa angelus, Lk. R. 1, 38. Ðió hriófol of fearrade from him lepra discessit ab illo, Lk. L. 5, 13. Feorradun (fearradon, L.) from him ðá englas, Lk. R. 2, 15. Ꝥte ne fearrade ne discederet, Lk. L. 4, 42. [O. H. Ger. ferrén.]