Púca

Selon le Dictionnaire Anglo-Saxon :

an;

púca

m. A goblin, mischievous spirit :-- Púca larbula, An. Ox. 23, 2. Wandrigende púcan (printed wucan) uagantes demonas, Germ. 388, 37. ¶ in a place-name :-- Ðis synd ðá landgemǽru ðe sceótað dún tó Púcanwylle, C. D. iii. 423, 28. ¶ Cf. (?) Wæs sumes gesíðes tún, sé wæs Púh (Púhh, ) háten qui vocabatur Puch, Bd. 5, 4; Sch. 567, 10. [v. N. E. D. puck. Icel. púki.] v. púcel. puca

Mots connexes: l.