Wǽg-líþend

Selon le Dictionnaire Anglo-Saxon :

es;

wǽg-líþend

m.: -líþende; ptcpl. A sea-farer; sea-faring :-- Wénaþ wǽglíþende, ðæt hý on eálond sum eágum wlíten, Exon. Th. 360, 26; Wal. 11. Ne móston wǽglíðendum wætres brógan hrínon, ac hié God nerede, Cd. Th. 84, 9; Gen. 1395: Beo. Th. 6297; B. 3159. Hæleð langode, wǽglíþende, hwonne hié of nearwe stæppan mósten, Cd. Th. 86, 17; Gen. 1432. [O. Sax. wág-líðand.] wæg-liþend