Wóþ

Selon le Dictionnaire Anglo-Saxon :

e ;

wóþ

f. I. a sound, cry, noise :-- Wearð breahtm hæfen, wóð up áslág, cearfulra cirm, cleopedon monige, Exon. Th. 118, 4; Gú. 234: 125, 31; Gú. 362. Hý mislíce, mongum reordum, wóðe hófun, hlúdne herecirni, 156, 8; Gú. 871. II. of articulate or melodious sound, voice, song, speech :-- Wooð, uuóþ lepor, Txts. 73, 1196. Wóþ facundia, i. eloquentia, Wrt. Voc. ii. 35, 3. Mid ðære getyngan wóð lepida, 50, 44. lc hæltþum bodige wilcumena fela wóþe mínre, Exon. Th. 591, 5; Rä. 9, Hé aacute;hóf óde: ' Hwæt! gé sind earme, ' Andr. Kmbl. 1349; An. 675. Hí singaþ heofoncyninges lof, wóða wlitegaste, and dás word cweðaþ, Elen. Kmbl. 1494 ; El. 749. Swéghleóþor cymeþ, wóþa wynsumast, þurh ðæs wildres múð. Exon. Th. 358, 9 ; Pä. 43. [Cf. (?) Goth. weit-wódei witness: Icel. óðr; m. mind; song.]

Mots connexes: heáfod-wóþ. woþ