Synderlíce

古英語辞典によると:

synderlíce

adv. I. apart, away from all others, in private:--Synderlíce (separatim) hine Petrus and Iacobus and Iohannes and Andreas áhsodon, Mk. Skt. 13, 3. II. where many things are to be distinguished from each other, separately, severally, apart:--Se án monn ongitt ðæt ðæt hé on óþrum ongit synderlíce (in several ways); hé hine ongit þurh ða eágan synderlíce, þurh ða eáran synderlíce, ðurh his rǽdelsan synderlíce, ðurh gesceádwísnesse synderlíce, Bt. 41, 5; Fox 252, 16-19. Synderlíce ánne gehwylcne hád God and hláford andettan wé synt geneádede singulatim unamquamque personam Deum et dominum confiteri compellimur, Ath. Crd. 19. Hine synderlíce ǽlc man beheóld, Homl. Skt. i. 23, 625. Ðara is ánra gehwylc synderlíce xxxtigum ðúsendum dǽla lengra ðonne eal middangeard, Salm. Kmbl. p. 150, 13. Heora ǽghwylc be heom sylfum synderlíce ðus cwæð, Homl. Ass. 162, 243. III. where one thing is to be distinguished from others of the same kind, specially, in particular (as opposed to generally):--Wé nemnaþ ealle ðing ǽgðer ge synderlíce ge gemǽnelíce; synderlíce be ágenum naman, Eadgarus; gemǽnelíce, rex cyning, Ælfc. Gr. 5; Zup. 8, 9-11. Animal is ǽlc ðing ðe orðaþ; ðonne is synderlíce homo man, equus hors . . . ; gemǽnelíce arbor treów; synderlíce uitis wíntreów, Zup. 14, 8-10. Þeáh heó synderlíce Iohannes gýmene betǽht wǽre, hwæðere heó drohtnode gemǽnelíce midðam apostolícum werode, Homl. Th. i. 438, 31: ii. 112, 18-22. Hwí ne cwæð ðæt hálige gewrit be ðam men synderlíce, ðæt hé gód wǽre, swá swá hit cwæð mænigfealdlíce be ðám óþrum gesceaftum, ðæt hí góde wǽron? Boutr. Scrd. 19, 18. IV. where the reference is to a single person or circumstance, only, exclusively, solely, to or by one's self:--Ðæt word belimpþ synderlíce tó Gode ánum that phrase belongs exclusively to God alone, Homl. Th. ii. 236, 12. Hé him synderlíce (to himself; or (?) synderlíce, adj., wíc being used in plural) wíc getimbrede ipse sibi monasterium construxit, Bd. 3, 19; S. 547, 30. Sume men ðæs wóses synderlíce (by itself) brúcaþ, Lchdm. i. 178, 11. Hú mægðǽr synderlíce ánes ríces monnes nama cuman non fama hominum singulorum pervenire queat, Bt. 18, 2; Fox 64, 1. Ðæt hors ic ðé synderlíce (specialiter)tó ǽhte geceás, Bd. 3, 14; S. 540, 28. Mæssige man áne mǽssan sinderlíce for ðare neóde, ðe ús nú on handa stent, Wulfst. 181, 24. Hí hæfdon ǽlce dæge heora wítena gemót, and wǽron gesette synderlíce tó ðamða senatores, Jud. p. 161, 32. Ná synderlíce for ðære ðeóde non tantum pro gente, Jn. Skt. 11, 52. Synderlíce on hyhte ðú gesettest mé singulariter in spe constituisti me, Ps. Spl. 4, 10. Ðonne hié synderlíce ðenceaþ hú hié selfe scylen fullfremodeste weorðan . . . mið ðý hí bereáfiaþ hié selfe ðara góda ðe hié wilniaþ synderlíce habban cum sua lucra cogitant, ipsis se, quae privata habere appetant, bonis privant, Past. 5; Swt. 41, 22-43, 1: Swt. 45, 14. Nówuhthim selfum synderlíce wilnian nihil proprium quaerere, 13; Swt. 77, 26. Senderlíce (a Domino) proprie (uxor prudens, ProV. where degree is marked, specially, exceedingly, to a greater extent than in any other case, singularly:--Syndirlíce excellenter, Rtl. 47, 1. Nalles ná ðæt án ðæt hé gód doo gemang óðrum monnum ac eác synderlíce suá suǽ hé on ðyncðum biþ furður ðonne óðre ðæt hé eác sié on his weorcum suá micle furður ut non solum sit ejus operatio utilis, sed etiam singularis . . . sicut honore ordinis superat, ita etiam morum virtute transcendat, Past. 14; Swt. 81, 22. Sum bróþor synderlíce mid godcunde gyfe gemǽrsod (specialiter insignis), Bd. 4, 24; S. 596, 30. Hé him synderlíce wilnade ðæt wuldor, 5, 7; S. 620, 32. Hé hine lufode synderlíce, Homl. Th. i. 58, 6. Is synderlíce eallum Godes folce beboden ðæt hí heora gebeda lufian and ælmessan dǽlan, Homl. Ass. 164, 5. Se ðe synderlíce Cristes dýrling wæs, 151, 11. Ieremias ys úre wítega synderlíce, Ælfc. T. Grn. 9, 35. [Sunderliche, 0. E. Homl. i. 11, 21: 13, 1: 261, 3: A. R. 90, 5. O. H. Ger. sunderlícho signanter, singulariter.] v. sundorlíce. synderlice

関連語: 19, 14), Kent. Gl. 692.