Ána

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

ána

m. One, sole, single, solitary; unus, unicus, solus, solitarius: nom. f. n. áne one, etc; una, unum: gen. m. f. n. ánan of one; unius = unici, unica, unicæ: dat. ánan to one; uni = unico, unicæ, unico: acc. m. f. ánan one; unum, unam; def. numeral adj. Ðæt [treów, a.] se ána is ealra beáma beorhtast geblówen that is the oae of all the trees most brightly flourishing, Exon. 58b; Th. 209, 27; Ph. 177. God ána on écnysse ríxaþ one God ruleth to eternity, Homl. Th. i. 28, 23.

Powiązane słowa: ÁN II. ana