Ár
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - ár
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
ǽr, es;
- ÁR
- n. ORE, brass, copper; æs; g. æris; n. æs, Ælfc. Gr. 5; Som. 4, 59. Israhéla folc is geworden nú me to áre on mínum ofne versa est mihi domus Israel in æs in medio fornacis, Past. 37, 3; Hat. MS. 50 a, 6. Gréne ár green copper, brass; orichalcum, Cot. 14. [O. Sax. érin, adj. æneus: Ger. erz, n. metallum, æs: M. H. Ger. O. H. Ger. ér, n. æs: Goth. aiz, n. æs: Dan. erts: Swed. ör a copper coin: O. Nrs. eir, n. æs: Sansk. ayas ferrum.] DER. ár-fæt, -geótere, -gescód, -gesweorf, -geweorc, -glæd, -sápe, -smiþ: ǽren: óra. ar